De laatste uurtjes...

Een jaar geleden is het alweer, een heel jaar, wat gaat dat snel. En wat stond ik anders in het leven toen. Midden in een perioden van afscheid, van overdragen en loslaten. Het vertrouwde laten gaan, maar nog niet weten welke weg ik in zou slaan. Tien jaar dansstudio zei ik vaarwel, met pijn in mijn hart, maar vol vertrouwen dat dit de juiste beslissing zou zijn. En dat was het. Ook al werd ik niet door iedereen begrepen. Sommige namen het me kwalijk en staken een mes in mijn hart, andere waren juist heel begripvol, trokken het mes eruit en verwarmde mijn hart. Ik heb vriendschappen laten gaan en daarvoor in de plaats weer mooie nieuwe mensen in mijn leven terug gekregen. Ik heb gevoeld hoe sterk de liefde van mijn gezin is en hoe mijn liefde voor hen mij gesterkt heeft bij het nemen van deze beslissing. Onbeschrijfelijk …

Een jaar sabbatical heeft me goed gedaan. Ik heb genoten van onze kleine prinses die nog lekker thuis bij mama was. Ik heb kunnen nadenken,  lezen, schrijven, ontdekken en voelen welk pad mijn pad is. Welke weg ik in wil slaan. Het schrijven geeft mij veel voldoening, dat ga ik zeker blijven doen. Misschien durf ik het aan er meer mee te doen dan alleen het schrijven van mijn blogs. Ik vind het heerlijk andere te inspireren, herkenning te geven, bespreekbaar maken wat andere moeilijk durven te bespreken. Dat het leven niet altijd koek en ei is. Dat je zoonlief je soms vertelt het moeilijk te vinden hier op aarde, dat hij het hier niet altijd begrijpt. Dat hij soms liever bij mij terug in de buik zou willen. Lekker veilig. Of gewoon de grappige uitspraken van onze prinses met jullie delen. Zoals de vraag die zij mijn lieve vriendin laatst stelde. “Kam jij je haar nooit?” Pardon! “Hoezo?” vroeg zij. “Nou ’s morgens, als je uit bed komt.” Dit meen je niet, is het mijn dochter die dit vraagt aan een heel lieve goede vriendin met een prachtige krullenbos! We schateren het uit. Wat een eerlijkheid, al deel ik haar mening niet, ik kijk wel uit haha!

Niet alleen het schrijven zal mij het komende jaar bezig houden. Ik heb nog veel meer ‘wilde’ plannen. Die houd ik nog even voor mezelf. Laten we eerst maar eens het nieuwe jaar inluiden. Zodat we morgen op 1 januari niet alleen met een nieuw jaar van start gaan, maar ook met een nieuwe maan. Dat komt niet vaak voor op de eerste dag van januari. Een bijzonder geschikt moment voor het in werk stellen van je nieuwe voornemens. Let wel, pas na 12.14 uur in de middag!

Ik wens jullie allen een heel mooi en liefdevol begin van het nieuwe jaar met heel veel mooie nieuwe voornemens. Dat al jullie dromen mogen uitkomen, net als die van mij natuurlijk...'smile'

Proost!