Wanneer je lichaam je huis is en je jezelf afvraagt welk
plekje in huis jouw fijnste plekje is, wat zou dat dan zijn? Toen iemand me dat
vroeg wist ik het antwoord al voordat de vraag helemaal gesteld was. Mijn hart!
Toen ik er over nadacht besefte ik ineens dat ik veel vaker in mijn hoofd zit,
op die donkere saaie zolderkamer. De rest van mijn huis is met enige regelmaat
helemaal leeg en verlaten! Hier moest iets drastisch veranderen!
De grote opruiming van mijn zolder (lees mijn hoofd) is al
een hele poos geleden afgerond, maar de
renovatie van de rest van mijn huis is nog in volle gang. Heel voorzichtig ben
ik van mijn zolderkamer de trap af naar beneden geslopen, een beetje onwennig
nog. Als ik merk dat het aanwezig zijn in het ‘hart’ van mijn eigen huis voelt
als thuiskomen, gooi ik alle ramen en deuren open. De grote schoonmaak kan beginnen!
Hier en daar een likje verf, we verplaatsen wat meubelstukken en we gooien een
heleboel (oude) troep naar buiten. Weg ermee! Zo ontstaat er weer ruimte voor
nieuwe dingen! En dat voelt heerlijk!
Mijn huis is bijna klaar, het ontbreekt alleen nog aan wat
leuke accessoires. Hiernaar ben ik druk opzoek, ik merk dat ik moeilijk kan
kiezen. Zoveel dingen zijn leuk en inspirerend…
Als ik me ’s avonds terugtrek in mijn ‘woonkamer’ en heerlijk
languit op de bank lig, mijn ogen sluit, ontstaan de mooiste ’accessoires’.
Stiekem weet ik best wat ik wil. Plots schrik ik wakker! Hoor ik iemand op
zolder? Ik ren de trap op naar boven waar ik in een hoekje mijn angst zie
staan. Als mijn gedachten alle mooie accessoires over boord willen gooien, loop
ik de deur uit. Ik sluit mijn zolderkamer en loop de trap af. Het is beter dat
ik voorlopig even niet op zolder kom. Bovendien voel ik mij veel prettiger in
het hart van mijn eigen woning, dat is waar ik me thuis voel. Ik steek de
kaarsjes aan, zet wat fleurige voorjaarsbloemen op tafel en hang een slinger
aan de muur met de tekst ‘welkom thuis!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten